کاوش در قابلیت‌های معماری چندمنظوره به‌عنوان راه‌حلی مؤثر برای رفع چالش‌های حجمی و همچنین مسائل گسترده‌تر اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی
این ابتکارات به‌دنبال تغییر پویایی اجتماعی در محله‌هایی هستند که اغلب با فقر و نابرابری بالا شناخته می‌شوند و مسائلی مانند طرد اجتماعی و حاشیه‌نشینی را نه‌تنها در حاشیه‌های شهر، بلکه در قلب آن‌ها نیز تشدید کرده‌اند. تأکید بر یکپارچگی اجتماعی بیانگر درک فزاینده‌ای است که جوامع متنوع تنها زمانی می‌توانند رشد کنند که ساکنان آن‌ها دسترسی برابر به منابع، خدمات و فرصت‌ها را داشته باشند.
این ارا "بازآفرینی مسکن عمومی" را به‌عنوان راهبردی فراگیر معرفی کرد که هدف آن کاهش انگ اجتماعی و بازتعریف مناطق مسکن عمومی با در نظر گرفتن روال‌ها و تجربیات روزانه ساکنان است. تعامل با اعضای جامعه برای معماران و برنامه‌ریزان ضروری است تا نیازها و آرزوهای منحصربه‌فرد افرادی که در این فضاها زندگی می‌کنند، درک شود. با وارد کردن بازخورد ساکنان در فرایند طراحی، توسعه‌دهندگان می‌توانند محیط‌هایی ایجاد کنند که با فرهنگ محلی همخوانی داشته و حس تعلق و مالکیت را در افراد تقویت کنند.
بحث به چگونگی تأثیر قابل توجه «معماری چندمنظوره» در افزایش ظرفیت هویتی ساکنان اشاره داشت و بر ارتقای شمول اجتماعی، توسعه اقتصادی، بازتعریف فرهنگی و پایداری محیطی تمرکز کرد. با ادغام فضاهای مسکونی، تجاری و تفریحی، پروژه‌های چندمنظوره به‌عنوان قطب‌های پویای اجتماعی عمل می‌کنند که تعامل میان گروه‌های مختلف جمعیتی را تشویق می‌کنند. این تنوع در کاربری نه تنها فعالیت‌های اقتصادی را تحریک می‌کند، بلکه پیوندهای اجتماعی را تقویت کرده و به ایجاد جامعه‌ای منسجم‌تر کمک می‌کند.
افزون بر این، ارائه به نقش مهم فضاهای سبز و امکانات عمومی در این توسعه‌ها اشاره کرد، زیرا این فضاها برای بهبود رفاه کلی ساکنان حیاتی هستند. دسترسی به پارک‌ها، مراکز اجتماعی و امکانات تفریحی می‌تواند به‌طور قابل توجهی کیفیت زندگی را ارتقا داده و ایجاد حس تعلق در افراد کند. علاوه بر این، گنجاندن اصول طراحی پایدار در مسکن عمومی، به‌ویژه در مواجهه با چالش‌های زیست‌محیطی، شرایط زندگی سالم‌تری را برای ساکنان فراهم می‌آورد.
در نهایت، ارائه نشان داد که معماری نه تنها به‌عنوان ابزاری برای بازآفرینی مسکن عمومی عمل می‌کند، بلکه به‌عنوان یک ابزار قدرتمند برای مقابله با طرد اجتماعی، فقر، نابرابری اقتصادی، حاشیه‌نشینی، محرومیت فرهنگی و چالش‌های مرتبط با محیط‌ساخت شهری نیز به کار می‌رود. با اتخاذ رویکردی فراگیر، می‌توان اطمینان حاصل کرد که طرح‌های مسکن عمومی به بافت اجتماعی شهرهای ما کمک مثبت می‌کنند. از طریق بازاندیشی در طراحی مسکن عمومی و مشارکت فعال جامعه، می‌توان فضاهای شهری برابری‌طلبانه‌ای خلق کرد که ساکنان را توانمند ساخته و از آن‌ها در برابر چالش‌های اجتماعی حمایت کند.
وبینار در دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم طبیعی و کاربردی، برنامه کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه یدی‌تپه | 30 ژوئن 2020